زمین خالی از حجت نیست

زمین خالی از حجت نیست

احمد دینوری میگوید

یکی دو سال از شهادت امام حسن عسکری نگذشته اردبیل به قصد سفر حج خارج شدم وقتی به دینور شهری نزدیک کرمانشاه که گویا شهر و زادگاه خود او بوده است رسیدم مردم در امر امامت سرگردان و متحیر بودند آنها به خوبی از من استقبال نمودند و گروهی از شیعیان گرد من جمع شدند و گفتند حدود شانزده هزار دینار سهم امام جمع آوری شده است. استدعا داریم آن را به آنجایی که باید تحویل داده شود تسلیم نمایید. گفتم ای مردم الان اوضاع مشخص نیست و من دقیقاً نمی دانم باید به کجا مراجعه کنیم! گفتند: تو خود اختیاردار این مال ،باش که ما مطمئن تر از تو سراغ نداریم

کاری کن که بدون حجت و دلیل روشن از دستت خارج نشود. احمد گوید: اموال را در کیسه هایی که نام اشخاص یکی یکی بر آنها نوشته شده بود به من تحویل دادند من نیز تحویل گرفته و حرکت کردم وقتی به کرمانشاه رسیدم به خدمت احمد بن حسن بن حسن که در آن شهر مقیم بود برای عرض سلام .

رفتم وقتی مرا دید خوشحال شد. او نیز هزار دینار در کیسهای نهاد و به همراه بسته ای به من تحویل داد و گفت: اینها را با خود ببر و بدون حجّت و دلیل روشن از دستت خارج مكن. 

من آنها را نیز گرفتم و به راه خود ادامه دادم، هنگامی که وارد بغداد شدم مشغول پیدا کردن فردی از نایبان حضرت حجت عجل الله تعالى فرجه شدم و جز این کاری نداشتم سپس متوجه شدم که سه نفر در بغداد به نام های باقطانی اسحاق احمر و ابوجعفر عثمان بن سعید ادعای نیابت می کردند.

اول نزد باقطانی ،رفتم دیدم پیرمردی با هیبت است و و ظاهراً آثار جوان مردی در او پیداست اسبی عربی و غلامان بسیاری داشت. مردم گرد او اجتماع کرده و مشغول گفت و گو بودند. نزد او رفتم و سلام کردم او به گرمی از من استقبال کرده، مرا به خود نزدیک نموده و بسیار خوشحال شده و با من به خوبی رفتار نمود. ساعتی نزد او .نشستم تا بیشتر مردم رفتند آنگاه او از مذهب من پرسید. به او گفتم مردی از دینور هستم خدمت رسیدم در حالی که مقداری سهم امام دارم و میخواهم آن را تحویل دهم. گفت آنها را به من بده.

:گفتم دلیلی برای اثبات نیابت شما میخواهم گفت: فردا دوباره نزد من بازگرد فردا نزد او رفتم ولی دلیلی ارائه نداد و روز سوم هم نزد او رفتم باز نتوانست دلیلی ارائه دهد!

پس از آن به نزد اسحاق احمر .رفتم او را جوانی پاکیزه منظر دیدم خانه اش از خانه باقطانی بزرگتر بود و اسب و غلامانی بیشتر از باقطانی داشت و ظاهراً از او جوان مردتر به نظر می رسید و عده بیشتری نسبت به مجلس با قطانی گرد او جمع شده بودند.

من داخل شده و سلام ،کردم مرا به خوبی استقبال کرده و به خود نزدیک نمود صبر کردم تا جمعیت کمتر شد پرسید: کاری داشتی؟ همانطور که به باقطانی گفته بودم به او نیز جواب دادم. او نیز سه روز مرا چرخاند و آخر هم نتوانست دلیلی ارائه دهد آنگاه

به نزد ابو جعفر عثمان بن سعيد رفتم او پیرمرد متواضعی بود. لباس سپید پوشیده و در اطاقی کوچک روی گلیمی نشسته بود نه غلامی

داشت و نه ظاهر چشم گیری و نه ،اسبی بر خلاف آنچه نزد آن دو نفر دیده بودم.

خدمت او رفتم و سلام کردم جوابم را داد و مرا به خود نزدیک کرد و برای من جایی باز نمود از احوالم ،پرسید خود را معرفی کرده و گفتم از ناحیه جبال کردستان آمده ام و مالی با خود آورده ام.

:گفت: اگر دوست داری که آن را به محلش برسانی برو به سامرا و سراغ خانه ابن الرضا وکیل امام را بگیر در خانه ابن الرضا کسانی هستند که مربوط به این کار میباشند و آنچه را که میجویی آنجاست از او جدا شده به طرف سامرا حرکت کردم به خانه ابن الرضا سیس رفته، سراغ وکیل امام را گرفتم دربان به من گفت او در خانه مشغول کاری است و به زودی خارج خواهد شد.

کنار در نشستم و منتظر خروج او شدم بعد از یک ساعت او را دیدم که از خانه خارج شد برخاستم و سلام کردم دست مرا گرفت و به خانه خود برد و حالم را جویا شد و این که چرا نزد او آمده ام؟

خودم را معرفی کردم و او را در مورد مالی که به همراه داشتم آگاه نمودم و این که دلیلی میخواهم تا آن را تحویل دهم گفت: باشد آنگاه برای من طعامی حاضر کرد و گفت: میل کن و کمی استراحت نما که خسته هستی و تا موقع نماز نیز یک ساعت فرصت هست و به موقع به کارت رسیدگی میکنم

من هم غذا ،خورده خوابیدم نزدیک وقت نماز برخاستم و پس ا از ادای نماز برای استحمام خارج شدم و دوباره بازگشتم پاسی از شب نگذشته   بود که آن مرد بازگشت در حالی که نامهای بدین مضمون با خود داشت:

بسم الله الرحمن الرحيم احمد بن محمد دینوری با شانزده هزار دینار در فلان و فلان کیسه ،آمده آنگاه یک یک کیسه ها را با نام صاحب آنها نام برد که در کیسه زره ساز شانزده دینار موجود است.

وقتی تا اینجای نامه را خواندم شیطان مرا وسوسه نمود که چطور او بهتر از من از محتوای آنها آگاه است؟ قسمت زیادی از نامه به همین ذکر نام صاحبان کیسه ها پرداخته بود و در انتها مرقوم فرموده بود:

از کرمانشاه نیز از جانب احمد بن حسن مادرائی برادر پشم فروش کیسه ای حاوی هزار دینار به همراه دارد همراه با چندین تخته پارچه فلان شکل و فلان رنگ

و تا آخر نامه نوع و رنگ پارچه ها را یک یک برشمرد. در این حال خدای را به جهت منتی که بر من نهاده و تردیدم را به یقین تبدیل کرده بود شکر کردم طبق آن نامه مأمور بودم که تمام مال را به ابوجعفر عثمان بن سعید تحویل دهم و آن چنان که او دستور می دهد، عمل نمایم.

به بغداد بازگشتم و به خدمت ابو جعفر رفتم در حالی که رفت و برگشتم سه روز به طول انجامید. وقتی ابو جعفر مرا دید :گفت چرا به سامرا نرفتی؟ گفتم ای آقای من اکنون از سامرا بازگشته ام من در حال بازگو نمودن ماجرا به ایشان بودم که نامه ای از سوی مولایمان صاحب الامران به او رسید که مضمون آن درباره کیفیت و کمیت اموالی که نزد من بود، درست مانند مضمون نامه ای بود که من به همراه داشتم علاوه بر این که فرموده بود باید اموال و پارچه ها را به ابوجعفر محمد . احمد بن جعفر قطان قمی تحویل بدهم.

ابو جعفر عثمان بن سعید لباس خود را پوشیده و گفت: آنچه با خودداری به منزل محمد بن احمد بن جعفر قطان قمی بیر. من نیز اطاعت کردم و پس از تحویل آنها به حج مشرف شدم هنگامی که به دینور بازگشتم مردم گرد من جمع نا شدند من هم نامه ای را که وکیل حضرت حجت از سوی ایشان برای من آورده بود برای مردم خواندم وقتی به آن قسمت از نامه که در آن به آن مرد زره ساز و کنیه او اشاره شده بود ،رسیدم یکی از حاضرین بیهوش به زمین افتاد وقتی بهوش آمد سجده شکری به جای آورده و گفت: خدای را شکر که بر ما منت نهاد و هدایت ،فرمود اکنون دانستم که هیچگاه زمین از حجت حق تعالی خالی نمی ماند این کیسه را همان مرد زره ساز به من داده بود و هیچ کس جز خدا از این موضوع اطلاعی نداشت.

از دینور به کرمانشاه رفتم و ابوالحسن مادرانی را نیز ملاقات کردم و او را از جریان مطلع ساخته نامه را برایش قرائت نمودم او گفت: سبحان الله! در هر چیزی میتوانی شک کنی جز در این که خداوند زمین را خالی از حجت خود واگذارد آنگاه داستان بعدی را برایم نقل کرد.